Op 6 April 2007 bestond de WAS vijf jaar .Deze gebeurtenis is iedereen niet onopgemerkt voorbij gegaan. Hieronder worden de vijf jaren kort beschreven. De oprichting van onze Werkgroep Amerikaanse Sijzen.
De oprichtingsvergadering was op zaterdag 6 april 2002 en werd geleid door de helaas veel te vroeg overleden Rien Pieters. Hij heeft op mijn verzoek deze vergadering, zoals we elders wel van hem gewend waren, perfect geleid. Helaas kon hij door zijn drukke baan en de vele werkzaamheden voor zijn vogelhobby geen zitting nemen in het bestuur. Op deze vergadering waren 12 liefhebbers aanwezig en werd besloten om de Werkgroep op te starten.
Aswin Lemmens en John Verhiel waren bereid om in het bestuur plaats te nemen, zodat we met drie man aan de gang konden. Later werd het bestuur gelukkig uitgebreid met Henk Ruygh (die het secretariaat van mij overnam), Joop Hendriksen (als commissaris) en Luc Louwet als commissaris voor België.
Het was een goede en gedreven ploeg die in goede harmonie de werkgroep hebben opgebouwd. Helaas moest ik, om gezondheidsredenen, eind 2004 stoppen met de bestuurswerkzaamheden en Aswin vond Ben Doensen bereid om mijn werkzaamheden over te nemen. Bij mijn afscheid hadden we zo’n 120 leden, dus het bestaansrecht was inmiddels wel aangetoond. Wel vind ik het jammer dat zo weinig leden bereid zijn om een bestuursfunctie te aanvaarden zodat al het werk door een paar mensen gedaan moet worden. Ik hoop dan ook dat het in de toekomst wat beter zal gaan.
Jan Wolvekamp.
Vijf jaar Werkgroep Amerikaanse Sijzen deel 2.
Dit jaar, om precies te zijn 6 april 2007, bestond de Werkgroep Amerikaanse Sijzen vijf jaar. Natuurlijk laten we die gebeurtenis niet zomaar voorbij gaan. Zeker niet in ons eigen tijdschrift. Daarom hebben we een drieluik gemaakt waarin we deze vijf jaar belichten. Het eerste deel van dit drieluik heeft u kunnen lezen in het eerste nummer van dit jaar. Het tweede deel staat hier onder. Het derde deel verschijnt later dit jaar.
In het eerste artikel heeft Jan Wolvekamp de oprichting belicht. Ik wil nu wat verder in gaan op de ontwikkelingen van onze werkgroep. Welke groei hebben we door gemaakt, waar zijn we mee bezig geweest, het Sijzenbulletin, enz. Laten we maar beginnen met het aantal leden in de loop van de eerste vijf jaar dat de werkgroep nu bestaat. De eerste jaren groeide het aantal leden rustig maar gestaag. Dit ging in de trant van 12 de eerste bijeenkomst naar 50 aan het eind van het eerste jaar. Het tweede jaar werd beëindigd met ongeveer 90 leden. Een jaar verder kwamen we uit op zo’n 120 leden. De laatste jaren blijft het aantal leden zo rond de 145. De laatste twee jaar vallen er zo’n 25 tot 30 leden af aan het begin van het jaar. Voordat het betreffende jaar ten einde loopt, komen er ook weer zo’n 25 tot 30 leden bij. Een verloop dus dat zich ook weer hersteld waardoor het leden aantal zo wat constant blijft. Je kunt hierover denken wat je wilt. De een zal het negatief benaderen de ander positief. Waarom gaan er steeds zoveel leden weg? Er komen steeds weer nieuwe leden bij. Hoe dan ook. Verloop heeft iedere club. Je zult hier zeker wel de nodige argumenten voor op tafel kunnen krijgen. Ik denk dat we al lang blij mogen zijn dat we redelijk stabiel blijven. Op een van de redenen om op te zeggen, wil ik toch even stil staan. Mij komt nog al eens ter oren dat beginnende kwekers van Amerikaanse sijzen er snel mee stoppen omdat de kweekresultaten tegenvallen. Vaak zijn dat kwekers die meteen begonnen zijn met de moeilijkere soorten. De reden hiervan is vaak dat men kijkt wat men mooi vindt en zich vergeet te oriënteren wat de soort inhoudt. Als wij mensen willen adviseren om met onze hobby te starten, zullen we deze mensen de raad moeten geven om met relatief makkelijke soorten te starten. Dan is de kans op tegenvallers ook het kleinst. Het zijn vaak ook de soorten die het makkelijkst aan te vullen zijn bij uitval. En daarnaast kosten ze ook niet zo veel, wat natuurlijk ook een belangrijke factor is. We zullen ons ook moeten blijven realiseren dat er altijd mensen te snel opgeven met het kweken van Amerikaanse Sijzen. Het kweken van Amerikaanse sijzen is en blijft een kwestie van een lange adem. Ervaring op doen gaat nu eenmaal niet snel.
Over het “Sijzenbulletin” kun je zeggen wat je wilt, een ding is zeker het ziet er mooi uit. Door omstandigheden gebeurt het wel eens dat het te laat uitkomt. Binnen de week hebben we de nodige reacties van de leden binnen met de vraag waar blijft het “Sijzenbulletin”. Hieruit kun je ook afleiden dat het graag gelezen wordt, of niet dan. Het mooi uitzien van het “sijzenbulletin” heeft niet alleen te maken met de lay-out, wat natuurlijk een eerste vereiste is, maar zeker ook met het drukken er van. De eigenaar van Drukkerij Het Centrum Utrecht BV, Rob van der Hulst, ook lid van onze werkgroep, drukt al jaren gratis ons sijzenbulletin. John Verhiel heeft de eerste jaren de lay-out gemaakt, toen is het een aantal jaren gedaan door Ben Doensen en nu is het weer overgenomen door John Verhiel. Graag zouden wij zien dat er wat meer artikelen aangeleverd werden door de leden. Omdat ik nog al eens artikelen aanlever is het moeilijk voor mij om een objectief oordeel te geven over de inhoud van ons blad. Ik durf wel te zeggen dat er best interessante artikelen in staan. Alleen is het moeilijk om in te schatten wat voor iedereen interessant is, je gaat ook hierbij op je eigen gevoel af. Daarbij komt ook nog eens dat het niet altijd makkelijk is om goede artikelen te maken of te vinden. Het zijn tijdrovende bezigheden. Ik hoop dan ook van harte dat we de mogelijkheden zullen vinden om het te blijven uitgeven. Ik zal er alles aan doen om dit waar te kunnen maken, maar daar hebben wij wel hulp bij nodig.
Omdat we in de loop der jaren nogal wat artikelen hebben verzameld en geschreven voor het “Sijzenbulletin” hebben we een database gemaakt waarin we deze artikelen samenbrengen. Voor de toekomst zijn ze dan makkelijk te raadplegen. Marcel Wijnands beheert deze database. Laten we maar beginnen met het aantal leden in de loop van de eerste vijf jaar dat de werkgroep nu bestaat. De eerste jaren groeide het aantal leden rustig maar gestaag. Dit ging in de trant van 12 de eerste bijeenkomst naar 50 aan het eind van het eerste jaar. Het tweede jaar werd beëindigd met ongeveer 90 leden. Een jaar verder kwamen we uit op zo’n 120 leden. De laatste jaren blijft het aantal leden zo rond de 145. De laatste twee jaar vallen er zo’n 25 tot 30 leden af aan het begin van het jaar. Voordat het betreffende jaar ten einde loopt, komen er ook weer zo’n 25 tot 30 leden bij. Een verloop dus dat zich ook weer hersteld waardoor het leden aantal zo wat constant blijft. Je kunt hierover denken wat je wilt. De een zal het negatief benaderen de ander positief. Waarom gaan er steeds zoveel leden weg? Er komen steeds weer nieuwe leden bij. Hoe dan ook. Verloop heeft iedere club. Je zult hier zeker wel de nodige argumenten voor op tafel kunnen krijgen. Ik denk dat we al lang blij mogen zijn dat we redelijk stabiel blijven. Op een van de redenen om op te zeggen, wil ik toch even stil staan. Mij komt nog al eens ter oren dat beginnende kwekers van Amerikaanse sijzen er snel mee stoppen omdat de kweekresultaten tegenvallen. Vaak zijn dat kwekers die meteen begonnen zijn met de moeilijkere soorten. De reden hiervan is vaak dat men kijkt wat men mooi vindt en zich vergeet te oriënteren wat de soort inhoudt. Als wij mensen willen adviseren om met onze hobby te starten, zullen we deze mensen de raad moeten geven om met relatief makkelijke soorten te starten. Dan is de kans op tegenvallers ook het kleinst. Het zijn vaak ook de soorten die het makkelijkst aan te vullen zijn bij uitval. En daarnaast kosten ze ook niet zo veel, wat natuurlijk ook een belangrijke factor is. We zullen ons ook moeten blijven realiseren dat er altijd mensen te snel opgeven met het kweken van Amerikaanse Sijzen. Het kweken van Amerikaanse sijzen is en blijft een kwestie van een lange adem. Ervaring op doen gaat nu eenmaal niet snel.
Over het “Sijzenbulletin” kun je zeggen wat je wilt, een ding is zeker het ziet er mooi uit. Door omstandigheden gebeurt het wel eens dat het te laat uitkomt. Binnen de week hebben we de nodige reacties van de leden binnen met de vraag waar blijft het “Sijzenbulletin”. Hieruit kun je ook afleiden dat het graag gelezen wordt, of niet dan. Het mooi uitzien van het “sijzenbulletin” heeft niet alleen te maken met de lay-out, wat natuurlijk een eerste vereiste is, maar zeker ook met het drukken er van. De eigenaar van Drukkerij Het Centrum Utrecht BV, Rob van der Hulst, ook lid van onze werkgroep, drukt al jaren gratis ons sijzenbulletin. John Verhiel heeft de eerste jaren de lay-out gemaakt, toen is het een aantal jaren gedaan door Ben Doensen en nu is het weer overgenomen door John Verhiel. Graag zouden wij zien dat er wat meer artikelen aangeleverd werden door de leden. Omdat ik nog al eens artikelen aanlever is het moeilijk voor mij om een objectief oordeel te geven over de inhoud van ons blad. Ik durf wel te zeggen dat er best interessante artikelen in staan. Alleen is het moeilijk om in te schatten wat voor iedereen interessant is, je gaat ook hierbij op je eigen gevoel af. Daarbij komt ook nog eens dat het niet altijd makkelijk is om goede artikelen te maken of te vinden. Het zijn tijdrovende bezigheden. Ik hoop dan ook van harte dat we de mogelijkheden zullen vinden om het te blijven uitgeven. Ik zal er alles aan doen om dit waar te kunnen maken, maar daar hebben wij wel hulp bij nodig.
Omdat we in de loop der jaren nogal wat artikelen hebben verzameld en geschreven voor het “Sijzenbulletin” hebben we een database gemaakt waarin we deze artikelen samenbrengen. Voor de toekomst zijn ze dan makkelijk te raadplegen. Marcel Wijnands beheert deze database.
Het ontwikkelen van de standaardeisen voor onze Amerikaanse Sijzen is een van de zaken waar we ons de laatste jaren mee bezig gehouden hebben. Hiervoor zijn een aantal studiegroepen in het leven geroepen die voor een bepaalde soort Amerikaanse sijs dit zijn gaan onderzoeken. Door de discussies in de studiegroepen en het terugkoppelen naar de ledenbijeenkomsten zijn we tot een bepaalde aanpak gekomen om de standaardeisen op papier te krijgen. Op dit moment zijn de standaardeisen/soortomschrijving klaar voor de Baardsijs, Dennensijs, Kapoetsensijs, Magellaansijs en Zwartesijs. Bijna klaar zijn ze voor de Yarrelsijs, Mexicosijs, Columbiasijs en Geelbuiksijs. Dit is een flinke klus geweest waar we veel bij opgestoken hebben. Een van de rode draden in deze ontwikkeling heeft de tafelkeuring gespeeld. Samen met de keurmeesters, waarvan er een aantal lid zijn van onze werkgroep, zijn we bij het keuren van de sijzen stap voor stap verder gekomen met het bepalen van hoe de sijzen er moeten uitzien om langzaam maar zeker uit te komen bij het ideaalbeeld van de soorten sijzen. Naar aanleiding van de stappen die we maakten bij het keuren werden de standaardeisen op papier aangepast. Doordat we dit zijn blijven doen zijn we nu zover dat we voor een aantal sijzen de standaardeisen/soortomschrijving op papier hebben waarvan een keurmeester gebruik kan maken bij het keuren. De keurmeestervereniging van tropen en parkieten van de N.B.v.V. hebben onze standaardeisen/soortomschrijving in hun bijscholingsprojecten gebruikt. Een zeer ambitieus project dat we op onze schouders hebben genomen draagt nu al bij aan het beter keuren van de Amerikaanse sijzen. Ik vind dat we daar met z’n alle best trots op mogen zijn.
Via onze website, een middel om met onze leden in contact te kunnen treden en informatie over onze werkgroep te kunnen verspreiden, hebben we een systeem opgezet waar de leden hun Amerikaanse sijzen kunnen laten registreren. Vogelregistratie hebben we dat genoemd. De zin hiervan is dat we een overzicht krijgen van het bestand aan Amerikaanse sijzen dat er is. Zeker nu we weten dat het bestand maar sporadisch zal kunnen worden aangevuld met wildvang vogels. Ook is het goed om te weten waar welke soorten zitten en hun aantallen. We zullen zuinig moeten zijn op het bestand dat we nu hebben. Dit is dan ook reden genoeg om te besluiten de vogelregistratie ter hand te nemen. De toekomst zal uitwijzen of het effectief is. Het beheren van de geregistreerde gegevens heeft Marcel Wijnands op zich genomen. De vogels kunnen op twee manieren geregistreerd worden. Via onze website en via een formulier dat we jaarlijks plaatsen in het “Sijzenbulletin”.
Het promoten van de werkgroep is op een aantal wijzen ter hand genomen in de afgelopen vijf jaar. Natuurlijk via de website, maar ook door met een informatiestand aanwezig te zijn op een aantal grote vogeltentoonstellingen zoals de Bondsshow Vogel in Apeldoorn en de Europesecultuurvogeltentoonstelling van de S.E.C. in Rosmalen. Voor de Bondsshow in Apeldoorn vragen wij altijd om een plekje. Bij de S.E.C. worden we uitgenodigd om met een stand met vogels te komen. Apeldoorn werd door Joop Hendriksen en later door Henk Nikkels georganiseerd. De S.E.C. wordt door Jean Meertens georganiseerd. Over belangstelling met onze stand hebben we meestal niet te klagen. De folders die we uitdelen aan belangstellenden worden gretig afgenomen. Of we er nieuwe leden aan over houden is moeilijk te zeggen. Bij de folder die we uitdelen zit ook een inschrijfformulier. Nieuwe leden melden zich later aan. Meestal melden zich toch zo’n vijf a tien leden ter plekke aan. De drie of vier dagen dat we er zijn wordt veel informatie gegeven over de Amerikaanse sijzen. De stand wordt die dagen bevolkt door steeds wisselende leden. De vogels worden geschouwd in vitrines die mooi aangekleed worden.
Nu we het toch hebben over tentoonstellingen, wil ik nog even een ander mooi resultaat aanstippen van de werkgroep. In het verleden werden zowel de Zwartkopsijs als de Magellaansijs gevraagd in het vraagprogramma van de N.B.v.V. Het gaat hierbij om een en dezelfde vogel. De werkgroep heeft afgesproken om onduidelijkheden te verkomen bij de kwekers om alleen de naam Magellaansijs voortaan te gebruiken. Door ons toedoen en de ondersteuning in deze van de Vereniging van keurmeesters van tropen en parkieten heeft de Bond de Zwartkopsijs uit het vraagprogramma verwijderd. Een mooi resultaat toch. Als laatste item van deel twee van het drieluik over vijf jaar W.A.S. wil ik nog even noemen dat we sinds kort een officieel geregistreerde vereniging zijn. Deze stap hebben we moeten zetten omdat anders de bestuursleden hoofdelijk aansprakelijk zijn voor de club. En dat mag je niet verlangen van mensen die de verantwoordelijkheid van bestuurder op zich hebben genomen. Hierover waren we het snel eens.
Aswin Lemmens.
