Het is een opvallend of opmerkelijk dikke of groter gebouwde sijs van de hoge Andes dan de andere genoemde sijzen. De snavel van de nominaatvorm is dik, dit is moeilijk waar te nemen in de vrije natuur. Deze soort wordt nogal eens verwisseld met de magellaansijs en de olijfsijs, maar deze hebben duidelijk smallere snavels.
*klik de afbeelding voor een grotere weergave
De kop, nek, kin en hals zijn zwart. De beide zijde van de nek zijn heldergeel. De achterkant van de nek, de mantel, rug en schouders zijn olijfgroen met een onduidelijke bestreping van zwartachtige veren. De stuit en staartveren zijn groengelig, hoe verder naar de staart toe hoe geler van kleur. De onderkant is geel of geel met een groene teint met een witachige centrum van de buik.
De staartinkeping is zwart met diep gele vlaggen aan de basis van alle staartveren. De vleugeldekveren zijn bruinig zwart met galgroene uiteinden. De grote dekveren van de vleugels zijn bruinig zwart met gele uiteinden. De duimveren, de primaire dekveren aan de vleugels zijn zwart.
De ooring zijn witgelig. De hoorndelen zijn bruinig en de poten zijn donkergrijs.
Zij is over het geheel valer van kleur. De koptekening is niet zo scherp afgetekend. De onderkant van de buik is geelwitachtig.
Jongen: zij lijken in het eerste jaar veel op de pop. De bovendelen zijn bruin wolkig van kleur. Het geel is nog vaal.
De lengte is 13,5-14,5 cm. De ringmaat is 2,9 mm. Het gewicht is 15,7/16,8 gram en de vleugel van de man 76-80mm en van de pop 74-82 mm.
De staart van de man is 48-52 mm en die van de pop 46-51 mm. De snavel is 12 mm lang.
Deze sijzensoort komt voor in Bolivia, Chili en Argentinië.
Deze sijs zal men niet tegenkomen in dorpen en steden. Hun leefgebied is de Andes steppen tussen de 3000 en 4800 meter in heesters en bossen, evenals in de beschutting van kreupelhout langs de hellingen. Ze komen meestal voor in paren of in kleine familie groepen van ongeveer 30
vogels. Men ziet ze vaak samen met de zwarte en de zwartkopsijs.
De roep is een hees lang getrokken ‘wheep’ en een ruwe klank ‘chler-ee’. De zang is een typische sijzen gesjilp, maar lager van toonhoogte en wat minder snel dan bij anders sijzen. Zij zingen vaak in groepsverband.
Over de trek is weinig bekend. Wat wel bekend is dat van de nominaatvorm de vogels van het zuiden in de winter naar het noorden trekken in hun leefgebied.
Zij leven voornamelijk van zaden van bomen en heesters.
De roep is een hees lang getrokken ‘wheep’ en een ruwe klank ‘chler-ee’. De zang is een typische sijzen gesjilp, maar lager van toonhoogte en wat minder snel dan bij anders sijzen. Zij zingen vaak in groepsverband.
De Spinus crassirostris amadoni of amadonisijs
Deze sijs komt voor in de Andes van zuid-oost Peru.
Spinus crassirostris crassirostris.
Dit is de nominaatvorm. Leefgebied van deze soort is Andes van zuid Bolivia, centraal Chili en noord-west Argentinië.
*klik op de afbeelding voor een grotere weergave
A. Lemmens
