In november 2008 maakte ik, via een bekende vogelvriend, kennis met de kapoetsensijs. Daarvoor had ik, voor mijn plezier alleen Afrikaantjes, zoals goudbuikjes, oranjekaakjes, teugelastrildes en blauwfazantjes. Ook altijd tijgervinkjes gehad.
ls in dezelfde volière te plaatsen. Dat vond ik niet erg, ik wilde toch maar een koppeltje voor mijn plezier. Maar ja, ik had in mijn hoofd de stap al gemaakt en kocht een onverwant koppeltje bij een dierenspeciaalzaak in België. En zo stapte ik, zonder ervaring, de wereld van de Amerikaanse sijs in. Ik zette ze niet meteen bij elkaar in de volière maar hield ze enkel weken apart. Zo kon ik eerst de vogels wat opserveren.
Omdat ik buiten geen mogelijkheid heb om vogels te houden, heb ik een grote binnen volière. Voor zowel Afrikaantjes en nu ook de kapoetsensijsjes, is dat geen enkele probleem. Beide soorten houden van warmte. In mijn ogen heb ik de ideale volière voor tropische vogels. Maar dat zal de toekomst uit moeten wijzen als ik er koppeltjes in ga zetten met de verwachting dat ze gaan kweken.
Een serre van 4x3x3 op de noordkant van het huis, aangrenzend aan de huiskamer. Voorzien van ramen aan de voorkant en een dakraam midden in de volière. 2 TL lampen. 2 Tuindeuren aan de kant van de huiskamer die open staan. Zo krijgen de vogels, warmte vanuit de huiskamer. Overdag, in de winter minimaal 18 graden. In de zomer kan het oplopen naar 28 graden. Veel planten in potten, met o.a. gras, riet, kruiden, vlier en varens. Een gemetselde bloembak over de gehele lengte van de volière vol met riet en gras. Deze bloembak staat in verbinding met buiten. Diverse grote takken (met zijtakken) aan weerskanten, tegen de muur geboord.
Alvorens ik mijn koppeltje kapoetsensijsjes in de volière ging plaatsen hing ik overal verschillende nestkastjes op: Traliekastjes groot en klein Korfjes met en zonder dak. Als nestelmateriaal had ik kokosvezels, mos en wat paardenhaar.
Kapoetsensijzenzaad
Trosgierst. (rood en geel)
Teunisbloemzaad
Ei voer (zelf gemaakt)
Vogelmuur en geraspte worteltjes
Het nodig grit, kiezels en mineralen
Buffalo wormpjes
Dagelijks vers water en badwater (badwater zonder toevoeging van wat dan ook). Ik ben geen voorstander van vitamine of andere supplementen om de rode kleur van de kapoetsensijs te behouden, of om ze nog roder te krijgen. In mijn ogen kan de vogel alles uit een goede zaadmengeling halen. Verder ben ik er van overtuigd dat beweging de vogel (en de kleur) ten goede komt. Ook veel planten is bevorderlijk voor het welzijn van de vogel.
Op 20 januari 2009 vroeg in de ochtend, zette ik de man en pop bij elkaar in de grote volière, bij mijn Afrikaantjes. Dit was een spannend moment. Hoe zouden ze het doen en hoe zouden ze op elkaar reageren. Even wat onwennig vlogen ze heen en weer. Vielen in de planten en konden de stokken niet goed vinden. Er ontstond wat paniek bij mijn Afrikaantjes, dat logisch was natuurlijk. Dit alles duurde ongeveer 3 uur. In de middag werd het al rustig. De man en pop zochten elkaar al op. Wat gekwetter en wat jagen, maar daar bleef het bij. De dag erna ging het al heel anders. Als raketten vlogen ze achter elkaar aan. De man meestal achter de pop aan met zijn vleugels hangend naar beneden en zong daarbij zijn hoogste lied. Soms was het andersom en joeg de pop de man achterna. Samen vlogen ze kwetterend en ruziënd in de takken of tussen het riet. Wow ….. dat zag er heftig uit, dat was wel eens iets anders dan mijn rustige Afrikaantjes. Dit ging zo enkele dagen door. Ik vroeg me af of dit normaal was, ik was in alle staten en wilde ze al uit elkaar halen. Toch, op aan raden van anderen, greep ik niet in. En ineens kwamen er momenten van rust. Ik zag dan dat ze elkaar voerde en dat gaf mij dan weer rust. 4 dagen erna vloog de pop van het ene nestkastje naar het anderen, tot ze uiteindelijk haar plekje vond in een korfje met een dakje erop. Zij zat erin en de man gaf van alles aan. Dat was allemaal erg mooi om te zien, ik genoot er met volle teugen van en was niet weg te slaan bij mijn volière. Op 3 februari kwam ze niet meer uit haar huisje, ze zat dus te broeden. De paring had ik niet gezien. Omdat ik niet veel ervaring had, liet ik ze met rust, ging weinig de volière in, alleen om te voeren. Met rust laten leek mij het beste, vooral de eerste dagen. Ik had gelezen en gehoord dat je de pop nooit van haar nest af mag jagen, want dan zou ze niet meer terug gaan. De man voerde haar, dat was dus een goed teken. Hoeveel eitjes er waren wist ik niet. Ik durfde niet te kijken. De dagen erna riskeerde ik het toch om de volière in te gaan en hier en daar wat te rommelen. Gelukkig was de pop daar niet van onder de indruk, ze bleef rustig zitten. 18 februari waren volgens mij eitjes uitgekomen. Ik zag de pop ineens iets wits naar buiten gooien, dat waren stukjes eierschaal. Als de pop even van het nest was, ging de man een kijkje nemen. Ikzelf durfde nog steeds niet te kijken. Drie dagen erna kwam de pop van het nestje af. Erg vlug al, maar dat schijnt normaal te zijn. Als de pop ging eten, vloog de man naar het nestje. Duidelijk te zien dat hij voerde. Het ei voer werd veel opgenomen. Buffalo wormpjes gaven ze niet. Het voeren werd afgewisseld. De ene keer de man, dan weer de pop. Prachtig om te zien. Bedelgeluidjes hoorde ik niet. Op 21 februari kon ik mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen, woelde met mijn vingers in wat aarde en toen in het nestje en voelde wat dons. Jippie, jongen kapoetsensijzen. Ik was helemaal blij. 24 februari: Was ik maar niet zo nieuwsgierig geweest. De pop heeft haar kroest in de steek gelaten, helaas. De man zat af en toe nog wel bij het nestje en loerde dan naar binnen. Maar ook hij, voerde niet meer. De dag erna het nestje van de muur gehaald, er zat 1 dood jong in en 2 onbevruchte eitjes. Het jong was al behoorlijk groot. Het verbaasd me wel dat de pop al weer in een ander nestje bezig was. Was dat de oorzaak, te driftig misschien? Begin maart zat ze weer vast te broeden. Elke ochtend kwam ze even van het nest om wat te eten. Vlug weer gevoeld, ze had 3 eitjes. 13 maart voelde ik weer even in het nestje, er was behoorlijk wat beweging, ik denk twee jongen. Alles deed ik heel voorzichtig. 23 maart. Helaas, Ik zag de pop wat nest materiaal naar binnen slepen, hoogstwaarschijnlijk legde ze dit bovenop het jong. Dat zag er niet best uit. Toen ze aan de gang bleef met deze actie, heb ik weer het nestje van de muur gehaald en zag 1 dood jong liggen tussen het nest materiaal, met een volle krop. Wat ging er mis? Onervaren koppel? Te jong? Ik te nieuwsgierig? Balen zeg. Op 14 april waren er weer jongen. Op 27 april ging het nog steeds goed, de kleintjes werden door beide ouders gevoerd. Er werd nu ook flink gebedeld. Ik kwam amper in de volière en als ik binnen was, was dat maar heel even en bewoog ik me rustig. Op 29 april in de ochtend, vlogen er 2 jongen uit. Kei leuk om te zien, beide ouders voerde af en aan. Ze waren muisgrijs, sommige wat gelig (de mannen dacht ik) en nog erg onhandig. YES… eindelijk gelukt. Een dag erna kwam er nog eentje uit het nestje gevallen. 3 Jonge kapoetsensijsjes, ik was de koning te rijk. 10 mei zat de pop al weer te broeden op 4 eitjes. De 3 jonge deden het goed. Kleine acrobaten. Erg beweeglijk. Balanceren op de kleinste takjes. Joegen achter elkaar aan. Hingen op hun kop aan het gaas ook als ze slapen en ze slopen de planten. De man voerde nog wel, maar het werd minder. De pop had er geen aandacht meer voor, zij was volop bezig met haar nieuwe broedsel. 20 mei waren er weer jonge. Het ritueel bij de ouders herhaalde zich. Een paar dagen erna zag ik het popje het nestje uit vliegen Ze trok met haar pootjes een stukje mos mee naar buiten, helaas lag op dat stukje mos een jong. Alles viel op de grond. Verdomme, het jong leefde nog, ik zette het vlug weer terug, maar de volgende dag lag het toch weer op de grond, helaas dood. Mos geef ik nu niet meer. Leuk was het om te zien, de 3 jonge uit het eerste nestje bemoeien zich af en toe met de nieuwe kleintjes. Ze hingen vrolijk kwetterend aan het nestkastje als de nieuwe jonge werden gevoerd. Soms zaten zelfs op de rand van het nestkastje, man en pop lieten dit gewoon toe. Leuk om te zien hoe ze met elkaar om gingen. Op 1 juni vlogen de 3 uit. Alle 3 op een dag. Het was een gekwetter van jewelste in de volière. Wat een druktemakers waren het zo met zijn allen. Het leek of de oudere jonge net zo hard meevoerende als de ouders. Wat een sociaal gebeuren. De jonge uit het eerste nestje waren 6 weken oud en konden eigenlijk bij de ouders weg, maar ik vond het zo leuk om te zien dat ik ze nog lekker heb laten zitten, het ging geweldig goed. Alles deden ze samen, eten, baden, hangen aan de trosgierst en mijn planten slopen. Wat een geweldige vogels, deze kleine druktemakers hebben mij hart gestolen.
Hier ga ik mee verder.
Word vervolgd……
Groetjes van Heidi Saes
